Hayat bu her şey oluyor.
Bazen düşersin en dibe taa derine...
Hiç bilmediğin derinliklerde karanlıklarda kalırsın hiç bilmediğin süre.
Sevdiklerinden biri ölmüştür.
Sevdiğin terk etmiştir.
Sevdiklerinden biri beklenmedik bir yara açmıştır.
Ya da sağlık gitmiştir mesela.
Bütün paran uçup gitmiştir ya da
Kaldıramadığın bin bir türlü şey olmuştur.
Düşersin.
Bazen öyle ani olur ki bu düştüğünü bile anlamazsın. Çakılırsın, yapışırsın.
Yaşamının bir yerinde dibi görmüşlüğün vardır.
Yataya geçersin ölü gibi hatta ölmek istersin. "Ölsem ne rahat" dersin hiçbiri kalmaz. Öleyim de bitsin!
Bitmez!
Nefesin ve kalbin bırakmadıkça yaşarsın.
Kim bilir ne kadar kalırsın o derinde.
Belki günler, belki aylar, belki yıllar...
Sonunda hayattasın.
Acı çekersin çok hem de çok. Sanırsın ki böyle bir acı yok yaşanmadı.
Bazen yastıkla kulağının arasına elini koyarsın. Duyduğun sese inanamazsın.
Güp güp diye atar kalp. İçinin gümbürtüsünden irkilirsin.
Sonrası tıpkı doğum gibi.
Ana rahminden tekrar çıkar gibi.
Ya çıkarsın ama sessiz sedasız yatayda kalırsın, ölürsün.
Ya da karanlıktan çıkıp aydınlıkta basarsın çığlığı varım hayattayım!