Benim Benden Umudum Var

Kafanız bulanıkken yola çıktıysanız bilirsiniz. Gözünüzün önünden kayan ağaçlar, yol, gökyüzü, yağmur ya da güneş veya bulutlar zihninizden kayan düşüncelerin yerini alır. Fark etmezsiniz. Seyredersiniz sadece. Yüreğinizi sıkan konuyu unutursunuz bir an. Bir boşluk açılır önünüze tasasızca girersiniz o boşluğa. Huzur verir. Sıkışık bir halden zahmetsizce çıktığınız andır. 

Ne var ki sonsuza kadar sürmez. Bir sahne, geçmişten gelen bir konuşma ya da gelecekten uğrayan bir kaygı kapıya dayanır. Bunu fark etmezseniz içeriye buyur edilmiş sayar kendini. Ve film başlar. “O bana şunu dedi ben ona bunu deseydim keşke. Aptalım. Beceriksizim. Ben felaketim!”

Ne aptalız ne beceriksiz ne de felaket.  Sadece bir şeyi fark etmezsek hayatımızı berbat ediyoruz. Ne demeye çalışıyorum?  İnsan olduğumuzu hatırlamaktan bahsediyorum. Çoğu zaman insan olduğumuzu unutuyoruz.  Tüm duyguların insana dair olduğunu unuttuğumuz gibi.

İnsan olduğunu hatırlamak tam da o anda hatırlamak öyle kıymetli ki! En sıkışık, en çaresiz, en korkmuş, en gözün dönmüş halinle insan olduğunu hatırlamak ve o haldeki kendini görmek öyle engin bir özgürlük ki! O hal içindeki kavrayış öyle coşkulu ki!  İşte burası usta insan olma zamanı. Tam zamanlı insan olma anı. Acıdan bayılsan da öfkeden çıldırsan da pişmanlıktan kıvransan da sadece insan olduğunu hatırlamak. Hani şairin dediği gibi bir insanı sevmekle başlayacak ya her şey o insan kendimiziz.  Her halimizle kendimizi sevebilen insan yanımız. Hata yapmış, bile bile lades demiş halimiz. Kimsenin istemeyeceği her halimizi sevebilir miyiz? Böyle yüzleşmelerden kendimizi var ederek çıkabilir miyiz?

 Cesare Pavese’nin dediği gibi “Dünya nasıl olması gerekiyorsa öyle. Kendini kurtarmayanı hiç kimse kurtaramaz”

 Kendinden umudu kesmemek.

 Yaşama gayretini kendinle beslemek.

“Benim benden umudum var” demek

Kendine sahip çıkmak, kendini ayağa kaldırmak tek başına var olmak.

 Var oluşunu, hayat yolculuğunu zorunluluk gibi yaşamadan “Benim benden umudum var” bakışı ile sürdürmek. Yaşama sırası bizde ve “Dünya nasıl olması gerekiyorsa öyle”