Her şey bitmiş değil.
Bunu hala yapabiliriz. Birbirimizi onurlandırabiliriz.
Bence dünyada olmak, şu an bu gezegende var olmak, bir canlı için çok değerli bir şey. (Aksine inananlar izlemediyse Don't Look Up'ı izleyebilirler)
Bu güzel gezegende yaşamak ile onurlandırılmış haldeyiz.
Bunun farkında mıyız? O bize kalmış.
Dünyamıza yaptığımız her şeye rağmen hala nefes alabiliyor ve karnımızı doyurabiliyoruz. Geriye kendimizi sevmek, her canlıya saygı duymak, çalışmak, empati kurmak ve doğaya dost bir şekilde devam etmek kalıyor.
Zorlanıyoruz.
Sevgiden çok nefrete kaydığımız durumlar ortada.
İhtiyacımızdan fazlasını almaya çalıştığımız kabak gibi sırıtıyor.
E paylaşmaya da yanaşmıyoruz.
Çekeleyip duruyoruz.
Umut etmek için de bir şey olması gerek, bir hareket bir inanç.
O vakit bu vakit o zaman!
Kalbimiz sıkışsa da,
Yüreğimiz kabarsa da yaşayacağız.
Bundan sonrası artık ne kadar yapabiliyorsan, sevgin, inancın, gücün neye yetiyorsa...
Dünyaya, kendine ve diğer canlılara en çok zarar veren türüz.
Hangi noktada kendine dur diyebiliyorsan orada dur artık dünyalı kardeş.
Çok mu tüketiyorsun dur!
Çok mu oyalıyorsun kendini dur!
Ülken için yüreğin mi burkuluyor? İnandığın bir çalışmanın parçası ol!
Sokakta yaşayan canlara mı üzülüyorsun? Besle!
Kötülüklere karşı çaresiz mi kaldın? Nefesin mi tıkandı? Dua et.
Hiçbir şeyden öte bir şey olabiliriz.
Kalbimiz attıkça bir şey yapabiliriz.
Hala başarabiliriz.
Birbirimizi ve her şeyi sadece canlı olduğu için sevebiliriz.
Birbirimizi hala onurlandırabiliriz.