Bulaşıcı Şeyler
İyilik bulaşıcıdır derler. Zincirleme etki yarattığını görebiliriz.
Yaşamışsınızdır.
İyi hisler içindeyken hayatla dans ederiz.
Adım atar gibi değil de uçar gibi ilerleriz.
Sadece nefes alıp vermek değil de şükür duasında gibi oluruz. O zaman “ay çok şükür” ile
“oh çok şükür” arasında dağlar kadar fark olur. Onu bizim içimiz bilir.
Biri eş dost alışverişte görsündür. Diğeri gerçek anlamda şükürdür. Çünkü o halde olmamanın anlamı bir halde ölümdür.
Mutluluk bulaşır.
Mutluluk yoğun enerjidir.
Bir köpek seversin. O gözler sevgi ile birbirine bakar. O sevgi yüksek bir titreşim ile vücuttan vücuda akar. Bütün bedenler sevgiyi tanır.
Hem de gerçek sevgiyi.
O sıcak sahiciliği.
Sana güzel şeyler söylese de birinin seni sevmediğini anlarsın mesela. Çocuklar içsel olarak anlar bunu ve kabule geçerse üstelemez “beni sev” diye. Gider başkası ile oyun kurar. Yetişkinler de anlar bunu. Bazen sevilmese de görmezden gelebilir. İdare edebilir. Dişini sıkabilir. Ve daha da ilerisi beklentiye girebilir.
İyilik gibi beklenti de bulaşıcı.
Sevdiğini düşündüğün kişiden beklentiler listen uzadıkça uzaklaşırsın.
Aynı şekilde o da senden…
“Bunu yapmalıydı” “şunu yapmamalıydı” tespitleri birbirine bulaşır. Aynı anda kendinden uzaklaşmayı da getirir. Bulaşıcı haller sıkıntılı süreçlerdir. Çözümsüzlüğe doğru bulaşık-karışık yuvarlanırsın.
Bulaşıcı şeylerden nasıl sıyrılırız?
O anda fark ederek elbette.
Bulaşık bir düşünce bizi ele geçirdiğinde ruhumuz sıkılır.
Nefesimiz daralır.
O nefesi açmak birinci görevimiz.
O nefesi açtıktan sonra durumumuzu farkındalıkla fark etmek ikinci görev.
O halimizi artı-eksi demeden kabul etmemiz.
Durumu kendimize yontmadan olduğu gibi değerlendirmemiz. Ve her ne halde isek o halimizi kabul etmemiz bizi bulaşık hallerden korur.
Bunun için kendinize bir farkındalık alıştırması belirleyebilirsiniz.
Mesela bir bileğinize paket lastiği takın. Aklınıza gelen her olumsuz düşüncede o lastiği çekip bırakın. Ne rahatsızlık verici bir deneyim değil mi?
İşte zihnimizde yaşadığımız her olumsuz durum gerçekte vücudumuza ve ruhumuza böyle rahatsızlık veriyor.
O nedenle anda fark etmek, anda kabul etmek bizi farklı bir yöne ve yola taşır.
Ve bu yol bizi bulaşık şeylerden uzaklaştırır.
Yeni seçeneklere, geniş alanlara farklı olasılıklara ulaştırır.
Daralmaktan ferahlığa geçebiliriz.
Bulaşık şeyleri ve bulaşık günleri hatırladığında ağzının kenarında bir gülücük belirir.
Bu iyi bir histir.
Bulaşık şeyler böyle hallerde var olamaz ve siz o sırada anda var olmanın huzuru ile yaşarsınız.
Bu anı yaşamanın bir yoludur.
Bu Eckhart Tolle’in yazdığı ve dediği gibi “Şimdinin Gücü”dür.
