Sahte Pasta

Sahte pasta keser gibi yaşıyoruz hayatımızı.

Düğünlerde kullanılan yapay pastalar gibi davranıyoruz hayata.

Hepimiz biliyoruz görüntü güzel. İçerik sahte.

Gösterişli ve tatsız pasta alıyor alkışları.

Müzik yükseliyor, konfetiler patlıyor.

Yeniçeri kılıcı kadar büyük bıçaklarla kesiyor gibi yapıyoruz.

Yiyeceğimiz pasta o değil biliyoruz.

Dışarıya yaşıyoruz.

İçimiz mış gibi yaptığımızı biliyor. Bas bas bağırıyor. O sahte!

İçimiz tat arıyor.

Dışımız gösteriş.

İçimiz yalnız.

Dışımız kalabalık.

Yapar gibi yapıyoruz.

Yapmıyoruz.

Düğün-dernek işleri gibi hayatımız.

El alem görsün.

“Bolluk bereket içinde yaşayalım, kırgınlıklarımız olacaktır onları da tatlı tatlı toplayalım” niyetiyle kırılan testiyi bile kaldırmaya mecalimiz yok.

Gelinler testiyi yere atıp kırıyor. Kimsenin kırıkları toplamaya gönlü olmadığı için yere artık minder koyuyorlar.

Kırgınlık acıtır. Kırılmış testi gibi ortalığı batırır.

Dikkat etmezsen eline batar canını acıtır.

Bazı kırgınlıklar acıtmadan iyileşmez.

Testiyi kırmaya cesaretin varsa kırgınlığı toplamak için gayretin olmalı.

Hayat testisiz, kırık testi de emeksiz olmuyor.

Yaşam sahte pasta ve testilerle geçiştirilmeyecek kadar gerçeklik istiyor.

Hayatımız aslında Nuri Bilge Ceylan filmleri gibi.

Biz varız. Ortam sesi var. Bir de sıradan, gerçek duygular.

İçe yolculuk yüzleşmesinde insan olmanın gerçekliliği var.